Turne nedeniyle birçok kez ertelenen konser nihayet geldi çattı ve geldiği hızda da bitti. Zira sahneye çıkmasıyla inmesi arasında geçen süre bir saat kadardı ve süre olarak iyi bir konserin ön grubundan hallice bir deneyim yaşattı. Her ne kadar sound‘u, tarzı hayran bırakır bir güzelliğe ve estetiğe sahip olsa da süre bir miktar hayal kırıklığı yaşattı. Üstüne yaşadığım mide probleminden ötürü lavaboya gitmek durumunda kaldığım sırada But You’yu söylemiş ve bitirmiş olması tadımı hepten kaçırdı. Benim en sevdiğim şarkısı o.
Konsere dair uzun yıllar unutamayacağım iki şeyden birisi çok az telefon ekranı görmek, diğeri ise The Ancher’de herkesin telefon flaşlarını açarak eşlik etmesi sonucu Alexandra’nın ağlaması. Tarif edilemez bir andı…
Dört sene aranın ardından Nick Cave & The Bad Seeds, 21 Ağustos 2022’de Parkorman’daydı. Küçükçiftlik’teki konser belki de o zamana kadar gittiğim en iyi konserken dün akşamki konser, onun da üzerine koyarak benim için en özel konserlerden birisi oldu diyebilirim. Nick sahnede öyle devleşiyor, seyirciye öyle karışıyor ki tarif edebilmek gerçekten mümkün değil. Müziğini sevseniz de sevmeseniz de en az bir kere tanık olmanızı önerebilirim. Enerjisi, heyecanı her zamanki gibi oldukça yüksekti.
Gülşah Turgut‘un performansını da izlemek için konsere neredeyse üç saat öncesinde gidecektik ancak geçirdiğim operasyonun etkileri bazen kendini hatırlatıyor. Konseri riske atmamak adına biraz geç gittik ve çok beklemeden de konser başladı. Bu sebeple ön grup deneyimini de kaçırmış olduk.
Biletleri sahne önü almıştık ancak girişte yaşanan bir karışıklık nedeniyle kendimizi bir anda özel platform bileklikleriyle ve ikram kokteyllerle bulduk. Platform diğer alanlardan biraz yüksek olduğu için Beste’nin görüşü daha rahat olur sanıyordum ancak yine görmekte problem yaşadığı anlar oldu. Ben yine rahattım tabii ki.
Konser başından sonuna muhteşemdi. Orta noktasına doğru yerimizden ayrılmak ve biraz gerilere çekilmek durumunda kaldık. Eğer yerimizde kalsaydık muhtemelen Nick’in bacaklarından tutup dengede durmasını sağlayacak ekipten birileri de biz olacaktık. Zira bulunduğumuz platforma kadar geldi ve son performanslarını burada gerçekleştirdi.
Biletler satışa çıktığında spor salonunda ısınıyordum. Biletlere ilgi kaçınılmazdı ancak yoğunluktan neredeyse bir saatte ancak alabildim. O öğle arası spor salonunda oturarak ve bilet almaya çabalayarak geçti.
Inhaler, Arctic Monkeys’in ön grubu olarak sahne aldı. Yaşımın ilerlediğini bu gruptakilerin yaşlarına bakınca daha iyi anlıyorum. Dublin çıkışlı grup seyirciyi yeterli kıvama getirdi. Bono müzik konusunda yeterince iyi olmasa da kendisinden daha iyi müzik yapan bir evlat yetiştirmiş eheh.
Arctic Monkeys, tam da belirtilen saatte sahneye çıktı. Klasik açılış şarkılarından birisi olan Four out of Five ile başlayacaklarını düşünüyordum ancak bu parçaya setlist’te yer vermediler.
Bence sahne tasarımı berbat ve özensizdi. Ses sistemi ve ışık da iyi sayılmazdı. Bu konseri Zorlu PSM’de planlayan her kimse büyük küfürler yemiştir diye düşünüyorum. Çok yakın tarihte ameliyat olduğum için sahne önü ayakta biletim olmasına rağmen birilerinin gelip geçerken çarpmasından çekindiğim ve yaslanabilecek bir şeyler bulabilme ihtiyacından ötürü biraz gerilerde kaldık. Boyum uzun olmasa görebileceğim tek şey telefon ekranı olurdu. Beste bu konuda büyük problem yaşadı. 1.60’lar vardır! 💪
Ne yazık ki bu konuda boomer olacağım: Telefon ile fotoğraf-video çekimi konusunda katı kurallar olmadıkça, alkol tüketimi bir şekilde limitlenmedikçe bu tür konserlerden keyif almak için özel bir çaba sarfetmek gerekiyor. Dinleyici kitlesinden ötürü daha rezil durumlar yaşanacağını bekliyordum, neyse ki bu konuda yanıldım. Kısmen katlanılabilir bir durumdaydı ancak telefon işine kesinlikle bir çözüm bulunmalı diye düşünüyorum. Çeken insanların anı biriktirme, paylaşma ihtiyaçlarını her ne kadar anlayabiliyor olsam da başkalarının görüşünü kapatma, keyfini baltalama haklarını kendilerinde görüyor olmaları hem üzücü hem öfkelendiriyor. Altı üstü bir-bir buçuk saat eğleneceğiz. Dövizdi, ekonomiydi vesaire hiçbir şey düşünmeden eğlenmeyi istemek son derece temel bir hak diye düşünüyorum.
Tüm olumsuzluklara rağmen konser nasıldı? Bence muhteşemdi. Setlist oldukça iyiydi, beklentilerimi büyük oranda karşıladı. Turnenin başlangıç konseri olduğu için yeni albümden de bir şeyler duyarız diye düşünüyordum ama tamamen ters köşe olduk. Tempo neredeyse hiç düşmedi, Alex ve grubun diğer üyelerinin enerjileri oldukça yüksekti. Bunun olacağını bilseydim bir sonraki günkü konser için de bilet kovalardım doğrusu.
2022 senesi konserler açısından fena bir sene olmuyor. Fakat biletler, alkoller; her şey çok pahalı. Özellikle genç ve öğrenci arkadaşlar için çok üzülüyorum. İki hafta sonraki Nick Cave konserinde olan sınırlı sayıda da olsa düşük fiyatlı öğrenci bileti kampanyası sanıyorum bu konserde yoktu. Keşke bizde de çok daha ulaşılabilir olsa bu tür konserlerin biletleri ve büyük açık alanlarda doyasıya eğlense herkes.
Beste ile Bomonti tarafında yürürken bir afiş sayesinde haberimiz oldu. Mor ve Ötesi’nin stadyum konserini atılan Instagram hikayeleri ile öğrendiğimiz için, bu şekilde konseri keşfetmek bizi çok şaşırttı. Üstelik son dönemlerde sık sık “Keşke gelse de canlı canlı dinlesek” derken…
Yeni albüm turnesi olduğu için ağırlıklı olarak yeni parçalara yer verildi. Konserin bir bölümünde sahneye çıkan Flavia Coelho, enerjisiyle dinleyiciyi daha da yukarı taşıdı. Yeni albüme tarzından ötürü şüpheyle yaklaşıyorum ancak en kötü ihtimal müzikal anlamda doyurucu olacaktır diye düşünüyorum.
Yılların problemi olan konserde sürekli video kaydeden, flaşla fotoğraf çeken insanlara bir de taşkınlık yapan insanlar eklendi son dönemde. Her konuda yozlaşan bir toplum olduğumuz için bunun kaçınılmaz olduğunu düşünüyorum ancak Maalouf dinleyicisinden çok beklemeyeceğim hareketlerdi doğrusu. Vasat şarkıcıların konserlerinden aşina olduğumuz “Allah Allah” çekmeler vb. taşkınlıklar, özellikle yoğun duygu patlaması yaşatacak o hafif hüzünlü sololardaki sessizlikte de yaşanınca motivasyon kaybı yaşattı ve sanatçıyı ufak esler vermeye itti.
Seyirciyle sürekli iletişim hâlinde olması, konseri daha da keyifli kıldı. Yaklaşık iki saat süren performansın ardından alanda kalan ufak bir kalabalığın ısrarı üzerine Maalouf sahneye tek başına dönerek birkaç dakika boyunca oturarak performans sergiledi ve geceyi noktaladı. Tüm olumsuzluklara rağmen yaşadığım en iyi konser deneyimlerinden birisiydi.
