Tag: sarıyer

  • İğneada, Kırklareli

    İğneada, Kırklareli

    Bir önceki gece akşam 9-10 gibi uyuduğumuz için pazar sabahı 3 gibi uyandık. Uzanırken yeniden uyuyamayacağımızı anlayınca ne yapsak dedik ve kendimizi on beş dakika içerisinde otomobilimizde bulduk.

    Sakin sakin sürerek güneşin doğuşuna yetişecek şekilde İğneada’nın yolunu tuttuk. Yolu yarıladığımızda yabancı plakalı, kırmızı renk bir Ferrari Testarossa usul usul yanımızdan geçti. Onu yakalayıp camı açtık ve sakin giderken dâhi çıkardığı sesi bir süre dinledik. Sapaktan çıkmamız gerektiği için bu zevk kısa sürdü fakat günümüzü gün etmişti… Sakin de gitsek erken çıktığımız için biraz vakit geçirmemiz gerekiyordu. Meydanda inip denizi izledik, biraz fotoğraf çektik ve sokak köpeklerinin huzursuz hissettirmesi ile kendimizi otomobile attık. Önce Limanköy’e, oradan da Beğendik’e gittik. Özellikle Beğendik’e giden yol oldukça kötüydü. Sahiline inmek gibi bir hata yaptım. Yağmur ile birlikte balçığa dönen yolda kalmamak adına ivmemi kaybetmemek için yer yer kayarak yokuş çıkarken otomobilin altını sürttüm. İnip kartere baktıktan ve problem olmadığını gördükten sonra çok fazla vakit kaybetmeyip İğneada’ya döndük. Beste’nin hattı Bulgaristan operatörüne geçti, ben ise o sırada ta buradan Radyo Eksen’in çekmesine hayret ediyordum.

    Beğendik demişler ama biz beğenmedik.

    İğneada’ya yeniden vardığımızda kahvaltı yapacağımız Vagon Cafe’ye geçtik. Kahvaltı tabağı istedik. İşletmenin ismi ve hikayesi beklentimi yükseltmişti ancak ortalama bir lezzetten fazlasını beklemek hata olurmuş.

    Samsung PL100 – Saat ve tarih bilgisinin güncel olmadığını sonradan fark ettim.

    Kahvaltının ardından sahile geçtik ve biraz yürüdük, fotoğraf çektik. O esnada kanoya binen bir gruba denk geldik ve onları izledik. Bu gibi şeylere hiç merakımız olmadığı için izlemekle yetindik ancak longozları görebilmenin tek yolunun kanoya binmek olduğunu ne yazık ki dönüş yolunda öğrenmiş olduk. Biraz sahilde durup denizi izledikten sonra birer kahve içmek için Longosphere’e uğradık. Giriş kişi başı 100 lira ve size birer fiş veriyorlar. Böylece içeride içtiğimiz kahvelerin ödemesini bu fişler aracılığıyla yaptık. Bu gibi yerlerin bana çok hitap etmediğini düşünsem de insanların neden ilgi gösterdiğini bir kez daha anladım, ilçenin geri kalanında bir boşvermişlik hâkim. Belediyeden işletmelere kimsenin bir estetik kaygısı olmadığı gibi, yapılan veya yapıldığı sanılan birçok iş ve geliştirme, dostlar alışverişte görsün havasındaydı.

    Longosphere gibi yerler, tel örgüler ardında suni bir dünya yaratılan çocuk yuvaları gibi hissettiriyor. Dışarıdaki hayatla örtüşmeyen her tercih gözüme batıyor, eğreti kaçıyor gibi hissediyorum. Bu nedenle çok da dayanamadık ve yeniden yola koyulduk.

    Milli Park’a giriş yaptık ve yaklaşık 10 kilometrelik patika bir yolu izledik. Bir noktada hata yaptığımızı düşünsek de ne çevrimdışı harita indirmiştik ne de çok fazla bir şey okumuştuk. Haritada görebildiğimiz nehirde longozları görebileceğimizi düşündüren bir şey olmuş olacak ki yolda kalma pahasına sürmeye devam ettik. Bazı noktalarda otomobilin altını vurmaktan çekindim, bazı noktalarda ise balçığa dönmüş yolda saplanmaktan. Neyse ki ne giderken ne de dönüşte büyük bir problem yaşamadık ancak bazı noktalarda ben de gerilmedim desem yalan olur. Çok hazırlıklı gitmemiş olsak da yönlendirme tabelalarının eksikliğini hissettim. Bunu yaşayan tek biz değildik çünkü birkaç otomobil daha bizimle aynı çileyi çekiyordu.

    Fidanlığa kadar sürdükten sonra (Bulanık Dere Köprüsü) bir şey bulamayacağımızı düşünüp geri döndük. Siz de İğneada’ya giderken D-565 kodlu karayolunu takip ederek gideceksiniz ancak Milli Park kapısından girdikten sonra gireceğiniz yol ortalama bir otomobil için zorlayıcı olabilir. Özellikle yağışlarla yolda kaymalar meydana geliyor olacak ki bazı noktalarda çapraz geçmeniz gerekiyor, çok fazla tecrübeniz yoksa ve lastikleriniz iyi değilse problem yaşayabilirsiniz. Bu nedenle Hamam Gölü’ne kadar gitmeyip, patika yoldaki ilk sapaktan Mert Gölü’ne doğru yol almalı ve kuş gözlem kulesine ulaşmalısınız. (Haritada siyah çizgi ile belirttiğim yer.)

    Longozları görmek umuduyla sarı ile işaretlediğim yere kadar sürmeyin.

    Bir diğer hayal kırıklığını da milli parkın özensizliği, terk edilmiş hissi yaşattı. Parkur haritası koyup geçmişler. Patika dâhi olsa yönlendirici hiçbir şey yok, üstelik ne bir tuvalet ne bir çeşme bulabilmek mümkün. Kuş gözlem kulesi civarında da hiçbir şey konumlandırmamışlar. Koydukları dürbün dâhi çalışmıyor. O derece bir boşvermişlik…

    Moralimiz o kadar bozuldu ki uğramak istediğimiz şarap mahzenlerini es geçip yola koyulduk, Sarıyer’e geldik. Gusina’da yemek yedik, çay içerken günbatımını izledik. Günün aklımda kalan güzel şeyleri ise Ferrari ile Longosphere’deki birçok yavru kedi oldu. Özellikle ikisinin mücadelesi çok güzeldi.

  • Rumelifeneri, Sarıyer

    Rumelifeneri, Sarıyer

    Bahçeköy’de oturduğum zamanlar sıklıkla gittiğim pideci kapanmış. Blogda yer alan yazısını okuyabilirsiniz. En azından ayda bir kere gidiyordum; arkadaşlarımla, iştekilerle, ailemle vesaire. Şimdilerde o taraflara gitmek için elde kalan tek sebep birbiri ardına gelen virajlar ve tempolü sürüş yaparak biraz olsun kafayı dağıtabilmek. Zira kale ziyarete kapatılmış, fener tadilatta. Terk edilmiş bir köyü andırıyordu.

    Fotoğraflar Sony A7 / 50mm f1.8 ile çekilmiştir…

  • Seyr-u Sefa, Rumelifeneri

    Seyr-u Sefa, Rumelifeneri

    Bilenlerin kahvaltıcı olarak bildiği, benim gibilerin ise pidesinin müdavimi olduğu; Boğaz’ın ve Karadeniz’in kesiştiği noktada yer alan Seyr-u Sefa, Rumelifeneri yolu üzerindeki sönük tabelasının arkasında güzel pide deneyimi sunuyor. Her ne kadar görece yağlı olsa da ben özellikle karışık pidesini tercih ediyorum. Pideban’a nazaran malzemeleri daha leziz hissettiriyor. Servis süresi bir nebze yavaş olsa da sunduğu lezzet beklemeyi hak ediyor.

    2024 Eylül ayından güncelleme: Öğrendiğim kadarıyla mekan devretmiş, güncel hâli nedir ne değildir bilgim yok. Bu nedenle yazı güncelliğini korumayabilir.

  • Atatürk Kent Ormanı, İstanbul

    Atatürk Kent Ormanı, İstanbul

    Hacıosman’da yer alan Atatürk Kent Ormanı şehrin içinde kalan son yeşil yerlerden birisi. Üç farklı uzunluk ve zorluk derecesinde parkur, soyunma odaları, seyir ve etkinlik alanları, oyun parkı gibi birçok imkanı bünyesinde bulunduran ormanın içerisinde piknik yapmak yasak. Bu nedenle de oldukça sakin ve şimdilik bakir bir yer. Birçok kuş ve bitki türüne ev sahipliği yapıyor.

    Üzücü olan tek şey ise Büyükdere Caddesi’nden gelen yoğun bir araç sesi ve ormanın dibine kadar sokulmuş çirkin yapılaşma. Hacıosman’daki inşaat halindeki bina ise çoğu noktada sizi selamlamaya devam ediyor.

  • Bilama Akçaabat Köfte, Sarıyer

    Bilama Akçaabat Köfte, Sarıyer

    Sizlere piyazıyla, köftesiyle, yoğurduyla muhteşem bir yerden bahsetmek istiyorum. Rumeli Feneri Caddesi’nde yer alan Bilama, kışın döküm sobası ile sıcacık kapalı alanında, yazın ise bahçesinde serin bir ortamda harika lezzetler tadabileceğiniz bir yer. Üstelik döküm soba üzerinde demlenen çayın tadını hiçbir yerde alamadım. Bunlara ek olarak menülerinde dana pirzoladan kaşarlı köfteye, kangal sucuktan kuymağa farklı lezzetler de mevcut.